Noordelijkste puntje van Zuid-Amerika

Wat is er toch veel te vertellen over dit land en wat kunnen we ons hier lang vermaken😃

Na Tayrona park zijn we naar een plekje aan het strand gegaan, om maar is even 2dagen vakantie te nemen van dit zware reisleven😋 Costaño beach was de plek, hostel op het strand waar onze dag alleen bestond uit liggen, draaien voor de zon, lezen, eten en cocktails drinken. Klinkt wel als een paradijsje als ik het zo opschrijf haha. Nadat we weer 'opgeladen' waren gingen we naar Palomino, wat vooral bekend staat om het tuben met een band van de rivier. Dat is dan ook precies wat we daar gedaan hebben. Hilarisch, je werd opgehaald door een motorbike, waar je vervolgens met een grote band achterop zit..dan over zandpaden met veel hobbels, gaten en stenen (Waar ik aardig wat schietgebedjes heb gedaan dat we niet onderuit zouden gaan) richting de rivier. Daar moest je dan nog een half uur over een niet al te makkelijk pad om er echt uit te komen! Maar daarna konden we dan ook iets meer dan 2uur de rivier af tuben richting de zee, heerlijk! 

Na Palomino verder richting het oosten aan de Carribische kust om in Riohacha uit te komen. Dit is de vertrek plek richting de woestijn waar we 3 dagen gingen doorbrengen. Wat deze woestijn uniek maakt; hij grenst aan de zee! 

We hadden wat research gedaan van tevoren en het zou allemaal best lastig moeten zijn. Geen wegen, alleen jeeps die je naar 2 verschillende plekken kon brengen. Geen bedden, alleen hangmatten. Geen winkels, geen tot nauwelijks fruit en groente. Alleen vis met rijst te eten in de restaurants. Dus van tevoren eten inslaan en kleine tas inpakken voor een paar nachten! Dat vind ik toch altijd wel heerlijk, kleine tas, zo min mogelijk spullen en lekker de natuur in:) 

Eerste plek was Cabo de la Vela, na 1,5uur rijden begon de woestijn.. Na nog een 1,5uur door de woestijn kwamen we ineens bij de zee aan, waar Cabo de la Vela lag. Hier konden we een hangmat uitkiezen en gingen we de middag naar een aantal highlights met als eind een mooie zonsondergang in de zee. De volgende dag bleven we nog een dagje in Cabo de la Vela, het 'dorp' bestaat uit 1 zandstraat met alleen restaurants en verder strand en zee. En als je 5minuten het land ingaat sta je in de woestijn. 

Na 2nachten hier gingen we door naar Punta Gallinas, het noordelijkste punt van Zuid Amerika! Om 05.00 's ochtends zouden we vertrekken😴 maaar Colombiaanse tijd is altijd anders en chaos is een vereiste! Al met al vertrokken we om 06.00uur. Ongeveer 4 uur door de woestijn met de jeep, 30x de knietjes gestoten, 1000hobbels verder kwamen we aan bij het eerste uitzichtpunt. Wat weer adembenemend was en je gelijk de helse rit doet vergeten 🙏 daarna nog een paar geweldige plekjes mogen bezoeken en in Punta Gallinas mochten we ook een hangmat uitzoeken, (je hebt hier hangmatten en chimchorros, chimchorros zijn 2keer zo groot en kan je over dwars in liggen!) dus hier een chimchorro uitgeprobeerd,wat heerlijk was.. De volgende ochtend wederom met chaos, geen communicatie vanuit de Colombianen, toch met de andere toeristen die er ook waren weer in een jeep terecht gekomen. Eerst werden we in een koeienwagen gezet, daarna in een bootje en uiteindelijk in een jeep. Dit keer na 10x m'n hoofd en schouders gestoten te hebben en 1000hobbels verder kwamen we weer in de bewoonde wereld! 

Ik kan je zeggen het was een hele ervaring die ik absoluut zo weer opnieuw zou doen! En het is ook best fijn na 3 nachten in een hangmat geslapen te hebben mijn ietwat vermoeide lichaam op een bed te laten vallen😇

Zie de foto's!