Corn islands en meer..

Het einde van Nicaragua is alweer in zicht. In ongeveer een maand heb ik dit mooie land mogen zien.. Het is een relatief groot land, maar er zijn weinig 'toeristische' plekken. Na Ometepe ben ik nog in Granada en omgeving geweest en op de Corn Islands..waar ik nu vandaan kom en richting Leon reis, voor een weekje Spaans:) 

Eerst wil ik jullie even meenemen in de realiteit van Nicaragua.. Wat me toch geraakt heeft. Zo ongeveer een jaar geleden was Nicaragua van grote toeristische hotspot ineens een gevaarlijk land met veel geweld.. Door politieke redenen(daar zal ik verder niet op ingaan).. In de afgelopen maanden is het rustiger geworden en is het ook weer veilig voor toeristen om het land in te gaan. Helaas is dit nog niet overal bekend en denken veel mensen nog dat het niet veilig is.. Overal waar ik ben geweest zie je het effect van het afgelopen jaar.. Loop je door een straat met 5restaurantjes..is er nog maar 1 open. Plekken bestaan niet meer die op internet of in de reisgidsen staan. Wat vroeger drukke feesthostels waren zijn nu hostels waar 10 bedden van de 50gevuld zijn.. De prijzen zijn flink gedaald. (voorbeeld van een cabana waar ik sliep op de corn islands, wat een paradijs is, eerder werd hier 50dollar per nacht voor betaald.. Nu zijn ze blij als er 1persoon overnacht en vragen ze 10dollar😮). Al met al hebben de lokale mensen flinke moeilijkheden doorstaan en zijn ze nu langszaam aan het opkrabbelen. 

De mensen zijn super aardig en willen veel voor je doen en blij met iedere toerist die toch in hun land komt na alle ellende. Ik heb positieve hoop dat het allemaal weer beter wordt en raad iedereen aan om dit prachtige land te bezoeken:) 

Dat gezegd te hebben.. De afgelopen (bijna) twee weken heb ik vakantie gehouden op de Corn islands.. Het was een hele reis om hier te komen. Meeste mensen vliegen vanaf Managua in 1uur naar de Corn islands. Maar ik kwam er achter dat dit ook op een andere manier kon, 2dagen reizen weliswaar.. Maar zeker een avontuur. Dit deed ik samen met een reis maatje die ik op Ometepe ontmoet had. Eerst een bus van Managua naar Bluefields die er 8uur over deed.. Aangekomen in Bluefields had ik het gevoel in Afrika te zijn.. Heele andere cultuur dan de rest van Nicaragua, ze spreken hier zelfs geen Spaans, maar Creools.. Interessant. Daar 1nachtje overnachten om de volgende dag de ferry te pakken die er ook nog weer 7uur over deed. De ferry was overvol, de zee was ruig.. Wat maakte dat iedereen op de grond lag, zeeziek.. Ik had gelukkig een zeeziek pil genomen maar ook ik kon de hele reis niets anders dan liggen.. Het was een lange rit en savonds laat kwamen we dan eindelijk aan op de prachteilanden. 

Ik was wel even toe om ergens iets langer te zijn.. En dit was de perfecte plek! Een eiland, zo klein dat je in 2uur rond kan lopen.. Geen motorvoertuigen en in totaal ongeveer 10toeristen op het hele eiland. We zaten met de 10toeristen allemaal vlak bij elkaar en aten iedere avond samen.. En na een paar dagen kwam Anoek ook toevallig aan, erg gezellig! 

Een paar dagen hebben Anoek en ik aan eiland schoonmaken gedaan, want het trieste was dat de stranden vol met plastic lagen.. Wat allemaal uit de zee komt. Alleen al met 20meter ministrand waren we 2uur bezig.. We voelden ons in ieder geval nuttig en de lieve eigenaren van ons hostel waren erg dankbaar:)